Samen met Jacquelien zijn wij trotse ouders van Jorik, Mirthe, Ruth† en Jarno.
Het zwanger worden van ‘onze 2e’ ging niet makkelijk. Nadat Jacquelien eindelijk zwanger was, bleek ze zwanger van een tweeling. Iets wat ik mij snel eigen maaktte en ik ging me voorbereiden op de geboorte van 2 kinderen.
Tijdens de zwangerschap groeide 1 van de 2 kinderen minder snel, maar niets om ons echt zorgen over te maken. We kregen regelmatig controle in het ziekenhuis.
Bij 37 weken gingen we naar het ziekenhuis om ‘even’ een controle te doen en om daarna door te rijden naar een verjaardag. Bij de CTG kon de gynaecoloog het hart van 1 van de 2 niet vinden. Ik zat daar met onze oudste op schoot en kreeg sterk het gevoel dat er iets niet goed was. Bij Jacquelien drong dat nog niet helemaal door, het ene kindje kon namelijk ook precies achter de ander liggen waardoor het hartje niet hoorbaar was. Bij het maken van de echo werd snel duidelijk dat 1 van de 2 kindjes was overleden. De roller coaster begon…. De volgende dag zijn onze dochters Mirthe en Ruth geboren.

De periode na de geboorte was heel dubbel. ‘Beschuit met muisjes en een traan’, zo noem ik het. Genieten van Mirthe, rouwen om Ruth. Begrafenis regelen, er zijn voor Jacquelien en zorgen voor een stuiterende peuter van 3.

En toen werd het Kerst, hoe vier je Kerst een paar dagen nadat je je kind hebt begraven? We hadden/hebben veel aan vrienden en familie en van mijn werkgever kreeg ik de ruimte om te rouwen. Ook konden we elkaar vinden in ons verdriet en heeft het ons dichter bij elkaar gebracht.

Het is inmiddels 18 jaar geleden. De wond is een litteken geworden, maar littekens kunnen opeens irriteren of zeer doen…

Tijdens de boekpresentatie van ‘Pappa’s Rouwen Ook’ realiseerde ik me des te meer dat het overlijden van Ruth heel pijnlijk is, maar het maakte me ook dankbaar dat ik een plek had om mijn verhaal te doen en te rouwen. Het heeft me gemaakt wie ik nu ben en heeft het geloof in God als Vader en in Jezus zijn Zoon intenser gemaakt.

Door mij beschikbaar te stellen als maatje hoop ik een luisterend oor te kunnen zijn voor anderen, juist omdat we ook ervaren hebben dat anderen het soms echt niet begrijpen. Lijkt het jou fijn om samen het gesprek aan te gaan tijdens een rondje op de (race)fiets, de MTB of een tijdens wandeling (ik ben trouwens ook niet vies van een hapje eten of het drinken van een (speciaal)biertje)?. Dan ben ik graag je gesprekspartner!
Ook beschikbaar voor een telefoongesprek of videobellen.