Tijdens de 20 weken echo hoorden wij dat er veel zorgen waren over de gezondheid van ons dochtertje Hannah. Ons leven stond ineens abrupt stil, tegelijkertijd stapten wij in een sneltrein met bestemming onbekend zonder de mogelijkheid om uit te stappen. Er volgden allerlei onderzoeken en Hannah bleek trisomie 18 te hebben. We hoorden dat de kans groot was dat Hannah al in de buik zou overlijden. Wat uiteindelijk ook is gebeurd. Hannah heeft niet hoeven lijden, en toen ze haar ogen mocht open doen was ze in de hemel. Voor ons een troost.

Het was kort gezegd een heel heftige en intense periode, een situatie die wij helemaal niet wilden maar waar we niet voor konden weglopen. Een periode met veel verdriet maar ook een periode waarin wij heel veel mooie, bijzondere en waardevolle momenten hebben beleeft. Tijdens de zwangerschap en ook na die tijd hebben wij met veel mensen gesproken en ook veel steun gehad. Van zowel familie, vrienden als ook veel professionals. Ik had het echter ook waardevol gevonden om in contact te komen met mensen die iets soortgelijks hebben ervaren. Met iemand die begrijpt wat je doormaakt, zonder dat je veel hoeft uit te leggen.

Enkele jaren later hoorde ik over stichting Rouwkost, heb ik het boek gelezen en hoorde ik over het Maatjesproject. Een project wat zich juist richt op wat ik had gemist. Ik heb mij daarom dan
ook gelijk aangemeld als Maatje. Ik zou graag iets voor een ander willen betekenen in de rol van Maatje. Dus ben jij op zoek naar iemand die een tijdje met jou of jullie wil oplopen, dan doe ik dit graag. Hoe we dit willen vorm geven: real-life of via video, aan de keukentafel of tijdens een wandeling, onder het genot van een kop koffie of een lekker speciaalbiertje, wat mij betreft is er van alles mogelijk.