Nadat we zelf hebben meegemaakt hoe het voelt om een stilgeboren kindje te verliezen, kom je erachter dat een altijd zo normaal gesprek snel kan uitlopen in een ongemakkelijke conversatie, eigenlijk beleef je bij ieder gesprek opnieuw: vertel ik het wel of zal je er bewust niet over beginnen.. Hoe waardevol lijkt het me dan als je je verhaal kan delen met iemand met éenzelfde achtergrond.

Mijn vrouw en ik waren in verwachting van ons derde kindje toen er tijdens de twintigweken echo naar voren kwam dat het hartje niet meer klopte. Het was een onverwachtse omslag van nieuwsgierigheid naar de kleine, naar een toekomstvisie waar je nog nooit over hebt na gedacht. Alles werd anders sinds dat moment.

De reden dat ik me als maatje beschikbaar stel is vooral om ons verhaal te blijven vertellen en om te luisteren naar de emoties van anderen. Omdat zoals ik het ervaar ons verhaal eigenlijk in het dagelijks leven te snel naar de achtergrond verdwijnt. Het is immers veel makkelijker om het verhaal voor jezelf te houden dan om het te delen..

Heb je ook het gevoel dat het prettig zou zijn om je verhaal te delen, dan ben ik graag je gesprekspartner tijdens een wandeling of terrasje.