Na het overlijden van onze zoon Harmen heeft het mij enorm geholpen om met andere vaders over ons verdriet te praten. Je voelt de erkenning en begrijpt precies waar je beide doorheen gaat. Het lijkt mij fijn om er als maatje voor een ander te kunnen zijn.

Harmen werd geboren in 2002 en het leek alsof hij gezond was. Tóch hadden wij als ouders al tijdens de zwangerschap en toen hij baby was het gevoel dat er iets niet goed was. We konden niet echt benoemen wat, maar omdat hij veel huilde, vaak overgaf en slecht groeide hebben we onze zorgen wel aan artsen verteld. De diagnose kwam pas toen Harmen 6 jaar oud was. Na meerdere onderzoeken hoorden we dat hij een energie-stofwisselingsziekte had. Een ziekte waar geen behandeling voor mogelijk is. Harmen was snel moe, groeide slecht, was vaak ziek en er waren zorgen om zijn hart. Ondanks alles wilde hij graag ‘gewoon zijn’, meedoen met de andere kinderen, vrienden maken, naar school kunnen. Eind 2017 werd hij zieker. Hij kreeg epileptische aanvallen en het was zoeken naar de goede medicatie. In de winter van 2018 kreeg hij griep, waardoor hij een
complicatie aan zijn hart kreeg en lang op de IC heeft gelegen. De artsen konden niets doen, hij overleed in maart 2018, op 15 jarige leeftijd.
Ondanks het dagelijks missen van onze lieve jongen, mogen we weten dat de Vader hem al Thuis heeft gehaald. Dat is de troost die God ons iedere dag geeft.

We wonen met ons gezin in het dorpje Polsbroek, (provincie Utrecht). We zijn een gezin die er graag op uit trekt om ergens te fietsen of wandelen. Lijkt het jou/jullie fijn om samen het gesprek aan te gaan dan wil ik er graag voor jullie/jou zijn!