Toen we ontdekten dat ik in verwachting was van ons tweede kindje waren we super dankbaar. Bij de 16 weken echo veranderen dat al snel in zorgen want er werd een dikkere nekplooi dan anders gezien bij ons kindje. Vanaf dat moment is de medische molen draaien. Na veel echo’s en onderzoeken bleek uiteindelijk:  ‘jullie dochter heeft hartafwijkingen en die komen door het Downsyndroom’. We leefden tussen hoop en vrees. Met 34 weken werd Norah geboren. De bevalling ging goed, een prachtig meisje werd in m’n armen gelegd, maar al snel werd ze overgebracht naar de NICU in het AMC. Ze had hartafwijkingen waarvoor een operatie nodig was. Die operatie is er alleen nooit gekomen. Na drie dagen ging het ondanks de goede start, slechter met haar. We kregen de 3 meest verschrikkelijke woorden te horen: ‘Norah gaat overlijden’.

De kraamweek veranderde in een week waarin we ons mooie kindje naar huis mochten meenemen, maar ook haar begrafenis moesten voorbereiden. We vonden troost in ons geloof dat Jezus de weg naar God de Vader heeft vrijgemaakt en Norah in de hemel mag zijn en het allermooiste al ontvangen heeft. We geloven dat we haar ooit daar weer in onze armen mogen sluiten. Tot aan die dag is ons hart gebroken en leren we stukje bij beetje leven met dit grote gemis in ons leven.  

In de periode na haar sterven besefte ik dat het overlijden van een kind (gelukkig) voor veel in mijn omgeving onbekend terrein is. En ook dan niet voor te stellen is. Hoe ga je daarmee om? En welke vragen kan je aan iemand stellen? Het is zoiets ontzettend kwetsbaars. ‘Woorden schieten tekort’ stond op alle kaartjes die we ontvingen. Ik weet inmiddels hoe belangrijk het is om in gesprek te blijven over je kindje. En hoe fijn dat is om te delen met iemand die weet hoe het is om een kind te moeten missen. Die ene vraag durft te stellen die anderen misschien niet durven stellen, die nieuwsgierig blijven naar het kindje wat niet doorleeft hier op aarde maar wel in je hart. Als ik voor iemand anders hierin iets kan betekenen lijkt mij dat heel mooi. Ik hoor graag jouw verhaal, de mooie en de moeilijke dingen, de pijn van het nu, maar ook de vreugde van al het mooie wat er was.