Annick verloor haar dochter Fleur

Het verlies van een kind is een hartverscheurende gebeurtenis die het leven van ouders voorgoed verandert. Toch gaat het leven door, zelfs wanneer je daar nog niet klaar voor bent. In ‘De lege stoel’ delen ouders openhartige verhalen over het verlies van hun kind. Hoe beïnvloedt dit verlies hun relatie, gezin en leven? Ontdek hoe zij omgaan met het verdriet, de pijn, de leegte en de kracht vinden om verder te gaan. Annick van Werven verloor haar dochter Fleur toen ze zes jaar was. Ze herinnert zich de lege stoel tijdens de Eerste Kerstdag na Fleurs dood nog goed. “Ik weet nog dat ik het toen zo moeilijk kreeg, omdat je gewoon beseft dat ze er niet meer bij is.”

Met een grote glimlach vertelt Annick over haar dochter. “Fleur was een heel vrolijk en avontuurlijk meisje. Ze was heel amicaal naar mensen toe. Fleur was altijd wel even in voor een knuffeltje en ze zat ook altijd als laatste aan tafel, omdat ze maar bleef kletsen.” Annick haalt een leuke herinnering op aan de zomervakantie voorafgaand aan het overlijden van Fleur. “We zouden een meidendag doen met zijn tweeën. Dat ging toen niet door, want toen brak haar broer zijn kleine teen. We hebben die dag nog ingehaald. Ik heb nog een foto dat ze heel gek achter een karretje loopt in de IKEA.”

Dat vrolijke en onbezorgde leventje komt plotseling ten einde.

Op 17 september 2018 overlijdt Fleur aan de gevolgen van een ongeluk met een grasmaaier. Tijdens het spelen op een openbaar grasveldje gaat het helemaal mis en komt ze onder deze grasmaaier terecht. Een aantal dagen na dit ongeluk bezwijkt Fleur aan haar verwondingen; ze wordt slechts zes jaar oud. Het verdriet is enorm, ook meer dan zes jaar later. “ De eerste Kerst zonder Fleur Normaal gesproken is Kerst altijd een hele gezellige feestdag voor Annick en haar familie. “Eerste Kerstdag zijn we altijd met de familie samen en maakt iedereen wat te eten klaar. We doen spelletjes met elkaar en de jeugd zit boven.”

De eerste Kerst zonder haar dochter

Annick herinnert het zich nog als de dag van gisteren. Er was letterlijk een lege stoel aan tafel: de stoel van Fleur. Iedere keer als Annick ernaar kijkt, voelt ze de pijn van het gemis. “Ik weet nog dat ik het toen zo moeilijk kreeg, omdat je gewoon beseft dat ze er niet meer bij is.”
De tegenstelling met hoe de Kerst er normaal voor haar uitzag is enorm. “Fleur had dan altijd een hele mooie jurk aan en was heel veel aan het kletsen.” Ondanks de verscheurende pijn, wordt deze Eerste Kerstdag zonder Fleur toch gezellig. “We hebben een hele fijne dag gehad samen. Dat vind ik zo belangrijk. Met de familie bij elkaar zijn en het gezellig hebben, ondanks dat je mensen mist. De warmte van de familie ving mijn verdriet op.” Inmiddels heeft Annick een aantal keer Kerst meegemaakt sinds het verlies van Fleur. Het grote verdriet van die eerste keer is minder geworden, maar de pijn blijft.

Opzien tegen Kerst

Samenzijn met de hele familie kan erg confronterend zijn. Juist op die momenten valt het extra op dat er iemand ontbreekt. Ieder jaar weer ziet Annick op tegen de feestdagen. “Je bent toch bang dat het op die dag heel confronterend wordt. Kerst is echt een familieding en ik heb die eerste Kerst het gemis zo heftig gevoeld. Je ziet op tegen die pijn.” Opvallend genoeg is Kerst zelf een stuk minder vervelend dan de aanloop ernaartoe. “Het samenzijn op de dag zelf is heel fijn. Er wordt ook altijd over Fleur gepraat.” Annick en haar familie zorgen ervoor dat Fleur actief besproken wordt tijdens de Kerstdagen. “We hebben het niet over het gemis, maar meer over onze herinneringen aan Fleur. Er wordt gepraat alsof ze er ook nog gewoon bij is en dat is heel fijn.”

Het gevoel van de lege stoel is niet meer zo sterk als bij die eerste Kerst. Voor Annick werken de Kerstdagen met familie nu vooral helend, juist op de momenten dat ze Fleur het meeste mist. “Er zijn genoeg verdrietige momenten, maar er zijn ook de mooie momenten.” Ze is heel bewust bezig met het genieten van de Kerstdagen én met het herinneren van haar dochter.

“Ik wil niet alleen maar aan haar denken en me verdrietig voelen. Zo zou Fleur ook niet zijn. Met zijn allen verdrietig Kerst vieren doet haar geen eer aan.”

Geschreven door Cas Geleijnse