Microchimerisme is het verschijnsel dat tijdens de zwangerschap cellen van kind naar het bloed van de moeder gaan. Dit gebeurt al zeer vroeg in de zwangerschap, zo rond de vijfde week: dit wordt foetaal microchimerisme genoemd. Deze cellen blijven ook na de zwangerschap, of na een miskraam, nog jarenlang aantoonbaar in het bloed. Wetenschappelijk onderzoek toont bijvoorbeeld aan dat deze cellen een beschermend effect voor moeder en kind kunnen hebben, al kan dit beschermende effect voor het kind soms doorslaan en nadelig voor moeder worden. Hoewel er al veel onderzoek gedaan wordt naar dit verschijnsel, is er ook nog veel onduidelijk. In de komende jaren zal hier waarschijnlijk steeds meer over bekend worden. Ook over andere vormen van microchimerisme, zoals het voorkomen van lichaamsvreemde cellen in het bloed na een bloedtransfusie. Voor nu is er echter nog een ander interessant aspect aan het begrip microchimerisme, namelijk de rol die dit zou kunnen spelen bij rouwverwerking. Want wat is er nou dierbaarder dan te weten dat je het kindje dat je verloren hebt daadwerkelijk in je bloed nog bij je draagt?
Diani Bianchi, een bekend medisch geneticus, is dit in de jaren negentig verder gaan onderzoeken. Bij dat onderzoek bleek dat een vrouw, zelfs 27 jaar na zwangerschap van haar zoon, zij nog steeds mannelijke cellen had in haar lichaam.
