Ik ben Sanne, trotse mama van Lennon* en Luca. Tijdens de zwangerschap van Lennon verliep alles goed. Tot de controle met 33 weken bij de verloskundige; Lennon’s hartje was gestopt met kloppen. Onze wereld stortte in en twee dagen later kwam Lennon slapend ter wereld. We waren intens verdrietig, maar ook zo enorm trots op onze kleingrote man. We zaten overvol met liefde. Ruim een jaar later werd Lennon grote broer; Lennon’s papa en ik konden Luca in onze armen sluiten, intense gevoelens van trots en liefde mochten ons nogmaals overspoelen.  

Vanaf het begin hebben Lennon’s vader en ik goed over het verlies kunnen praten, maar we merkten beide dat we ons rouwproces op een andere manier doormaakten. Waar hij stiller is in het delen van zijn gevoelens, voel ik juist dat ik een luisterend oor wil bieden aan andere ouders, omdat ik dit zelf gemist heb, vooral in de eerste periode, maar ook omdat het heel fijn kan zijn om steun te ervaren. Ik hoop dat ik deze steun voor jou kan zijn!