Ruim 18 jaar geleden was ik zwanger van een tweeling, ik moest best wennen aan het idee 2 kindjes in één keer te krijgen. Maar al snel begon ik er naar uit te zien en gingen we van start met de voorbereiding een tweeling. Het was een pittige zwangerschap, mijn lichaam gaf al snel aan het zwaar te vinden en ik moest rust nemen. Mentaal was het ook zwaar omdat er groeiachterstand was. Bij Ruth meer dan bij Mirthe en dit gaf spanning met zich mee. Maar ondanks de groeiachterstand bleef er wel groei en was er geen reden tot ingrijpen. Bij 37 weken zwangerschap gingen we nietsvermoedend voor controle, ik was 3 dagen daarvoor ook nog geweest en toen was alles nog in orde. Maar nu bij het maken van de CTG was één van de hartjes niet te vinden, er ging bij mij nog geen alarm af. Bij mijn man wel maar hij hield dit voor zichzelf. Toen de echo gemaakt werd, bleek direct dat één van de kindjes (Ruth) overleden was, het was niet te bevatten. Diezelfde dag werd ik ingeleid en een dag later werden onze dochters Mirthe en Ruth geboren.
Het was ingewikkeld, vreugde en verdriet tegelijk. Kraamtijd en een begrafenis. Geen idee hoe je alles het beste kan aanpakken, je doet wat je denkt dat goed is. Ook voor onze oudste, Jorik, hij was toen een peuter van drie.
Uiteindelijk liep ik na drie jaar vast en had ik professionele hulp nodig. Ook Jorik liep vast op negenjarige leeftijd en maakte een moeilijke tijd door, waar hij door professionele hulp weer uit kwam.
Op Wereldlichtjesdag afgelopen december kwam ik voor het eerst in aanraking met stichting Rouwkost. Ik heb het als bijzonder en troostvol ervaren om bij elkaar te zijn met mensen die hetzzelfde als wij hebben mee gemaakt, het verlies van een kind. 18 jaar geleden was er weinig aandacht voor lotgenoten contact. Tijdens Wereldlichtjesdag merkte ik hoe waardevol dit is en dat ik dit ook echt gemist heb. Ook al hadden we lieve familie en vrienden om ons heen bij wie we ons verhaal en verdriet kwijt konden, maar het echt begrijpen blijft lastig.
Daarom wil ik graag een maatje zijn, om zo een luisterend oor te zijn voor wie iets vergelijkbaars heeft meegemaakt. Ik wil je uitnodigen om het gesprek aan te gaan tijdens een wandeling of een kop koffie/thee. Uiteraard ben ik ook beschikbaar voor een telefoongesprek of een video-call!