Na een probleemloze zwangerschap werd Stijn geboren. De eerste jaren ontwikkelde hij zich tot een ondernemende peuter, die veel aandacht nodig had. Ik maakte me steeds meer zorgen over z’n moeilijk te duiden gedrag en besprak dit met de huisarts. Na een zoektocht in het medische circuit, werd op 5 jarige leeftijd bij Stijn een ontwikkelingsachterstand, een stoornis in het autistisch spectrum en epilepsie vastgesteld. We zochten
hulp. Kregen thuisbegeleiding en vonden een nieuwe school voor hem. We leerden leven met zijn nachtelijke epilepsieaanvallen.

Onze grootste angst werd waarheid toen Stijn op 12 jarige leeftijd plotseling overleed na een epileptische aanval. Zijn overlijden trof ons als een mokerslag. In de periode daarna kregen wij veel steun en liefde van familie en vrienden. Het delen van ons intense verdriet was hartverwarmend.

De zorg voor Stijn en zijn plotselinge overlijden hebben een grote impact op ons gezin gehad. De verwarrende gevoelens, het verdriet, het gemis, ieder ging er op zijn manier mee om. Met als gevolg dat mijn man en ik elkaar steeds moeilijker konden vinden.

Omdat ik mijn ervaringen wilde begrijpen en mijn kennis als zorgprofessional wilde verdiepen, ben ik de opleiding ‘Omgaan met verlies’ bij Land van Rouw gaan volgen en heb deze afgerond. Met de opgedane kennis heb ik mezelf op een diepere laag leren kennen. Het delen van mijn verhaal met studiegenoten [en vrienden] was helend. De opleiding heeft mij de kracht en het vertrouwen gegeven om de ontmoeting met mezelf en anderen werkelijk aan te blijven gaan.
Als verliesbegeleider wil ik ouders, nabestaanden, nabij zijn in hun rouw. Ook als dit na jaren is. Immers het verlies van een kind verwerk je niet, het vraagt een leven lang om liefdevolle aandacht.

Uit ervaring weet ik hoe ingrijpend het verlies van een kind is en wat de impact daarvan op het hier en nu kan zijn. Ik bied ouders een luisterend oor met liefdevolle aandacht aan. Als ik jouw maatje mag zijn dan kan dat tijdens een wandeling of een telefoongesprek.