Als ouders van vier kinderen voelen we ons bijzonder bevoorrecht. Natuurlijk zijn er altijd de pijntjes en kwaaltjes van je kinderen, maar toen onze een na jongste op tweejarige leeftijd werd gediagnosticeerd met Neuroblastoom kinderkanker veranderd dat ons leven. Samen hebben wij als ouders gedurende 10 maanden een intensief behandeltraject van Esmee, onze dochter, zo goed mogelijk vorm proberen te geven. Voor zover je dat natuurlijk kan op zo’n moment. Na aanvankelijk goede resultaten kwamen er slechte resultaten uit de scans en moest ons kleine meisje nog twee extra chemokuren krijgen. Na de eerste van deze twee kuren is ze na tien maanden behandelen op driejarige leeftijd overleden aan een maagbloeding ten gevolge van de chemokuur. Onze wereld stond stil op dat moment…

Samen probeer je dan toch weer om die veranderende wereld bij te benen. Er zijn namelijk nog drie kinderen die om aandacht vragen en die je niet kan en mag verwaarlozen. Ze hebben alle drie aandacht nodig en je probeert samen alles zodanig in te richten dat dat lukt. Het is dan lastig om elkaar ook de aandacht te geven die je wel nodig hebt in een relatie. Ons geloof is daarbij zeker een kracht geweest die ons geholpen heeft elkaar niet uit het oog te verliezen. Daarnaast is er de wetenschap dat de scheiding tussen ons en Esmee niet voor altijd is. De scherpe randjes worden minder, maar het gemis blijft enorm aanwezig.

In de afgelopen jaren hebben we al heel wat reacties gehad van mensen om ons heen waarin niet alles altijd even goed te plaatsen is. Ook merk je dat er soms onbedoeld onbegrip is omdat kennis van de omstandigheden ontbreekt. Het lijkt ons daarom goed om als ervaringsdeskundigen beschikbaar te zijn voor andere ouders. Niet om overal een antwoord op te hebben, maar gewoon als luisterend oor. Luisteren vanuit de bekendheid met de situatie waardoor je niet alles tot in detail aan elkaar hoeft te vertellen om begrepen te worden. Als wij dat maatje voor jullie kunnen zijn, dan doen we dat graag.